AMAN SİZ ISIRILMAYIN

BİRİ BENİ ISIRDI-THE VAMPIRES SUCK

YÖNETMEN: JASON FRIEDBERG, AARON SELTZER

OYUNCULAR: JENN PROSKE, MATT LANTER,DIEDRICH BADER.

‘Biri Beni Isırdı-The Vampires Suck’,  ‘Alacakaranlık-Twilight’ serisinin ikincisi olan Yeni Ay’ın bir parodisi. Daha doğrusu,  parodinin parodisi. Kare kare tekrar çevirim olan ‘Biri Beni Isırdı’yı izlerken seyirci, esas filmin de bir parodi olduğunu algılıyor. Nasıl olmasın vampirlere karşı kurt adamlar , yakışıklı vampir ve melankolik bakışlı bir genç kız arasında yaşanan umutsuz aşk vs ….  Bir parodi için yeterli malzeme değilse ne ? 
Anlaşılan 'fast food’ toplumunda cilalı ve gösterişli yapılan her şey, ciddiye alınan, tüketilen bir nesneye dönüşüyor. Parodinin yakın geçmişteki önemli duraklarına (çok geriye gidersek Chaplin ile başlamak gerekir) kısa bir göz atacak olursak karşımıza Mel Brooks , ZAZ ve Monty Phyton gelir.

Mel Brooks kimi türlerin belirgin kalıpları ile dalgasını geçen ve başarılı üç film ile sinema dünyasına parodi geleneğini yerleştiren yönetmenlerden oldu. Kaba saba ve ‘Yiddish komedisi’ geleneklerinden yola çıkan gülmece anlayışını hınzırlık ve tenkit ile harmanlarken, kendisi ile aynı zamanlarda yola çıkan yine Yahudi kökenli Woody Allen’den oldukça farklı bir yol izledi.  ZAZ (açılımı David Zucker, Jim Abrahams, Jim Zucker) grubu ise ayni geleneği izleyerek, sakar tiplemeler yanında hızlı bir tempo üzerinden, düzey ve ince zeka kullanmadan ard arda gelen güldürmece salvoları ile ‘fast food’ toplumunun komedi anlayışına hizmet eden filmler yaptılar. Film iskeletlerini Hollywood’un 70-80 arası çok iş yapmış filmleri üzerinden kuran ZAZ grubu ‘Havaalanı-Air Plane’, ‘Top Secret’, ‘Çıplak Silah-Nacked Gun’  gibi komedileri ile  felaket , ajan türleri üzerinden bir çok klasik veya popüler filme gönderme yaparak dalgalarını geçtiler ve en önemlisi küplerini de doldurdular. Parodi ile yakın akrabalık ilişkisi olan Monty Phyton grubu ise  daha geniş ve yaratıcı dünyaları ile kendilerine daha başka, daha kalıcı bir yer açtılar sinema dünyasında. Onlar da her filmde ‘Tanrı’ takıntılarını tekrarladılar, sorguladılar.İncil ile korkmadan dalga geçtiler. Entelektüel yaklaşımlar ve ince ironi ile işleri olmayan Mel Brooks ve ZAZ’cılardan farklı olarak Monty Phyton grubu incelikli ve entelektüel işlere imza attılar.. Her biri  (Terry Gilliam, John Cleese, Terry Jones, Michael Palin,Eric İdle) ayrıldıktan sonra kariyerlerinde yine farklı ve özgün işler yaptılar.

Bu isimlere son dört yılda yaptıkları beş film ile Jason Friedberg ve Aaron Salzberg katılmaya aday. Mutfağında çalıştıkları ‘Scary Movie’ ekibinden ayrılıp kendi prodüksiyonlarını yapan ikili ‘Epic Movie’, ‘Disaester Movie’, ‘Meet the Spartans’ gibi ‘fast food’ parodiler ile gişede başarı kazandılar. Espri anlayışları oldukça alt düzeyden ve ince ironiden uzak seyrediyor. Dalga geçtikleri filmleri neredeyse kare kare tekrarlayıp, bildiğimiz amerikanca (bol popolu, osuruklu, geğirmeli) kaba esprileri hızlı bir tempo içinde arka arkaya ekliyorlar.

Gülmece oldukça zeka isteyen ve zor bir zenattır Bu ara filmden çok bahsetmedim .Bahsedeyim  : UZAK DURUN ! Neyse bu sayede parodi filmlerinin yakın tarihini  gözden geçirdik.