JUNO

On yedi yaşında hamilelik nasıl olur?

 28 Mart 2008 

Yönetmen: Jason Reitman Senaryo: Diablo Cody
Oyuncular: Ellen Page, Michael Cera, Jason Bateman, Jennifer Garner

"Juno" her şeyden önce gençlik üzerine, romantik komedi kıvamında bir film. Öyle ‘American Pie-Amerikan Pastası’ ve benzerleri gibi.
Filmi başarılı kılan en büyük etken Juno karakterinin yansıttığı pozitif elektrik. Yaşının çok üzerinde olgun, kararlı, cesur diğer taraftan o yaşta olunduğu kadar sevimli, fırlama, hazır cevap. Senaryoyu yazan Diablo Cody’nin ve Juno’yu canlandıran genç oyuncu Ellen Page‘in performansı karakterin bu denli etkileyici yansımasında en önemli etkenler.
Senarist Cody Minneapolis’te yazarlık yaparken hoşuna gittiği için kulüplerde striptiz yapmaya başlar daha sonraları işleri daha ilerletip telefonda cinsel ilişki taklidi yapmaya kadar götürür. Tüm bu işlerden sonra artı olarak yaşadıklarını kaleme alır. Yazdığı kara komedi tarzında ‘Candy Girl: A Year in The Life of an Unlikely Stripper’ (Şeker Kız: Beklenmedik Bir Striptizcinin Hayatından Bir Yıl’ adlı romanı ve Doğu Avrupa kökenli bir sekreterin anılarını anlattığı ‘Pussy Ranch’ adlı bloguyla oldukça ilgi çeker. Böylesine alışılmadık bir yazar kariyerinin devamında yazdığı ilk senaryo Juno ise bu yılın Oscar ödülünü kazanır. Böylesine sıra dışı bir yazardan sevgi ve samimiyet dolu hatta aile birliğine sempati duyan bir banliyö öyküsü ortaya çıkmış. Amerikan banliyölerinin karanlık , bağnaz, yalnızlık hissettiren onca öyküsünden sonra bu kez seyirciyi mutlu eden bir film.



Erkek arkadaşı ile bir kez olan birlikteliği sonrası hamile kalan Juno ilk kertede kürtaj düşüncesini kafasından atar. Çocuğunu doğurmaya kararlıdır. Tek zorluk çocuğu büyütmek ve bu genç yaşta sorumluluğunu almaktır. Bunu da kıvrak zekası ile halleder. Çocuğu olamayan hali vakti yerinde iyi bir aile gibi gözüken genç bir çift ile anlaşır. Çocuğunu doğurup her hangi bir bedel istemeden aileye verecektir. Zamanla bu aile de karı koca ilişkisinin mükemmel olmadığını görür. Üvey babası ve annesi ise büyük bir olgunlukla Juno’ya yardımcıdır.



Her şeyden önce filmin seks özgürlüğü, kürtaj ve mahalle baskısı üzerine açmak istediği konular var. Seksin her yaşta insan bedeninin bir özgürlüğü olduğu, kimsenin bunu yargılamaya hakkı olmadığını vurguluyor. Filmin en hoş sahnelerinden olan ve Juno’nun ilk kez ebeveynlerine hamile olduğunu açıkladığı sekans bunun en güzel örneği. Büyük bir hoşgörü ve olgunluk içinde karşılayan anne ve üvey baba sakince ne yapmayı düşündüğünü, babasının kim olduğunu soruyor. Büyük çoğunluğun kürtajı öncelikle düşüneceği bu durumda Juno kabul etmiyor, içine sindiremiyor. Pek çok yerde kürtaj çılgınlığının yaşandığı bir dünyada Juno sıra dışı ve çoğunluğa karşı bir karar veriyor. Kimse de çıkıp bu konuda baskıcı bir tutum içine girmiyor. Mahalle baskısını temsil eden tipler ise kısa sürelerle çıkıyor. Okuldakilerin meraklı bakışları, erkek arkadaşının annesi, ultrason teknisyeni, kütüphane görevlisi gibi. Film gerçek zorluklarla karşılaşabileceği sınıf yaşamına girmiyor. Öğretmenleri ile olan ilişkilerini yansıtmıyor. Bir yerde Cody’nin senaryosu ve yönetmen Reitman tüm zorlukları asgariye indirerek olayı olması gerektiği gibi pembe tarafından resmediyor. Toplumun bu tür olaylar karşısında ne kadar baskıcı ve acımasız olabileceği göz ardı ediliyor. Tüm bunları genç kızın baskın karakterinin bertaraf edebileceğine inanıyoruz. Diğer taraftan çok da gerçek olmaya çalışan bir film değil Juno. Sevimli bir karakter etrafında olması gerektiği gibi dönen olaylar zinciri var.Son derece zeki bir komedi olan ‘Sigara İçtiğiniz İçin Teşekkürler –Thank You for Smoking’ ile tanıdığımız yönetmen Jason Reitman bir kez daha bu türde ne kadar başarılı olduğunu kanıtlıyor. Şüphesiz filmin başarısında en önemli etken Juno’yu mükemmel bir içtenlikle canlandıran Ellen Page. Önümüzdeki yıllarda karşımıza sık çıkacak bir yüz olacağı muhakkak. Sıra dışı, sevimli, basit mutlulukla seyredilecek bir film.



Emin Yeğinboy